2000 tot 2002
Het ontstaan van Vivre, nu alweer ruim 20 jaar geleden. Begon in een oude kippenschuur te Wijchen. Vanuit daar gingen we (Ebert Roest en zijn toenmalige vriendin Jacqueline van Wezel) naar diverse brocante markten in Nederland, om de meubels aan de man te brengen. Totdat er in oktober 2000 een mooi klein pandje te huur kwam in de Lange Hezelstraat, nummer 71. Geen gesleep meer naar de markten voortaan alles op 1 vaste plek. Met 20.000,- gulden als budget en met een schuur vol brocante als voorraad gingen we het winkelavontuur aan. Drie weken verbouwen en toen open op 30 november 2000. Geen plan, puur op gevoel, zo van: “dit moeten toch meer mensen leuk vinden?” De eerste dag, best lekker druk, en ik weet de omzet nog…660,- gulden. Ik dacht: “Sowhe, dat is lekker verdiend!” ik wist toen nog niet dat omzet geen netto salaris was, haha).
Het werd druk en we waren er 7 dagen per week mee bezig. Inkopen in België en Frankrijk, het opknappen van de meubels, het bezorgen ervan en soms alleen of samen in de winkel staan. En het ging goed, en steeds beter. Vivre ging als een lopend vuurtje door Nijmegen en omgeving en bij tijd en wijlen waren de meubels niet aan te slepen. Vaste klanten kregen we, en de winkel werd bijna dagelijks bijgevuld met brocante en woonaccessoires. Van windlichten tot lavendelgeurzakjes, alles pakten we aan om Vivre te laten slagen! Mooie eerste jaren, de winkel opbouwen, veel mensen leren kennen ook. Een prachtig begin!
2002 tot 2004
The story continues… De winkel van 50 vierkante meter puilde al na een paar jaar behoorlijk uit en als extra verkoopruimte (voor de meubels) werd een loods gevonden aan de Hatertseweg te Nijmegen. Overdag in de winkel staan en avonds op afspraak open in de showroom. Dat werkte goed en Vivre groeide verder. Via een fotoboek in de winkel konden we laten zien wat we ook nog aan andere meubels te koop hadden in de loods. Kun je je bijna niet meer voorstellen, tijden van voor het internet. Alles werd fysiek in de winkel of loods gekocht, mooie, totaal andere tijden. Ook het inkopen ging nog op de ouderwetse manier, heen en weer naar België, Frankrijk en Engeland. Om 4 uur ‘s nachts door weer en wind met je zaklamp schijnen in overvolle bestelbussen met misschien wel mooie handel! Met een lege wagen heen en meestal vol terug, vond en vind ik nogsteeds een van de mooiste Vivre herinneringen.
Rond 2003 ben ik begonnen met steigerhoutmeubelen te maken, wat toen nog erg onbekend was haha. Dat hebben we geweten! Letterlijk honderden tafels en andere meubels volgden! Naast het antiek en decoratie gaf dit Vivre een flinke boost. Levertijden van 6 tot 8 weken waren ineens heel normaal. Zo druk dat er personeel moest komen. Een dame in de winkel en af te toe een stagiair in de werkplaats, het was allemaal net echt!
Het werd druk en we waren er 7 dagen per week mee bezig. Inkopen in België en Frankrijk, het opknappen van de meubels, het bezorgen ervan en soms alleen of samen in de winkel staan. En het ging goed, en steeds beter. Vivre ging als een lopend vuurtje door Nijmegen en omgeving en bij tijd en wijlen waren de meubels niet aan te slepen. Vaste klanten kregen we, en de winkel werd bijna dagelijks bijgevuld met brocante en woonaccessoires. Van windlichten tot lavendelgeurzakjes, alles pakten we aan om Vivre te laten slagen! Mooie eerste jaren, de winkel opbouwen, veel mensen leren kennen ook. Een prachtig begin!
2004 tot 2006
Tropenjaren! Deze 2 jaren waren een mooie voorbode van wat nog ging komen… Drukker dan ooit met soms een “file” in de winkel op zaterdagmiddag, geen mens kon dan meer voor of achteruit. Van achter de toonbank werd het “verkeer” dan geregeld. Bij het succes hoort ook belasting betalen, ook daar moesten we aan wennen en Vivre moest een stap maken naar meer professionaliteit. Door schade en schande kan ik je vertellen. Ik was er natuurlijk lekker onwetend (kwa boekhouding) ingestapt, achteraf kan ik er zeker om lachen! Maar goed, we hadden de wind in de zeilen en groeiden nog steeds zo’n 20% per jaar. Steeds meer vaste klanten ook, die met ons meegroeiden. Stelletjes die bij Vivre kochten als ze gingen samenwonen, kwamen op den duur weer langs om de kamers voor hun kinderen in te richten.
Vaste adressen om in te kopen kwamen erbij. Dagen soms onderweg en veel in de laadruimte van de bestelbus overnacht, de zigeuner in mij genoot met volle teugen!
Eind 2005 was er steeds meer behoefte om wederom alles op één plek aan te kunnen gaan bieden en zo gebeurde het… Er kwam een pand te huur, de Lange Hezelstraat 84, voormalige duikshop “De Buddy”. Drie keer zo groot (150m2) en een mooie brede etalage. Ook vijf keer zo veel huur, maar goed, wie niet waagt…de stap werd gemaakt!
2006 tot 2008
Verhuizen! Vivre stak de straat over naar nummer 84! Wat een avontuur! Een behoorlijke sprong in het diepen en voor het eerst naar de bank om de investering te kunnen bekostigen. Het systeemplafond werd er al gelijk de eerste dag uitgesloopt en daarmee ook de volledige verlichting -haha. Dus gingen er veel centjes in de verbouwing zitten, maar goed het smoelde goed en we konden giga veel spullen kwijt…
Het team was inmiddels gegroeid tot een man of 4 en in de nieuwe winkel ging het Vivre verhaal mooi verder. Trends komen en gaan, verderop in 2007 merkte we dat de brocante trend wat afnam en gedurende dat jaar zag ik in vooral België de industriële trend opkomen. Langzaam stuurde we bij, allereerst gingen de kroonluchters in de uitverkoop. Deze werden vervangen door industriële fabriekslampen. Nou, dat was een goede zet! Vivre was er vroeg bij en de industriële trend was ingezet. Langzaam veranderde de winkel in een steeds stoerdere winkel met onderanderen oude werkbanken en ijzeren lockerkasten. De naam Vivre Landelijk wonen werd aangepast. Voortaan…Vivre Interieur Authentique! Geen nieuwe woondecoratie meer, vanaf nu af aan alleen nog maar authentieke meubelen en decoratie. De winkel werd steeds meer zoals ik het eigenlijk had gewild…
2008 tot 2010
Oogkleppen op! 2008…spannende tijden, economisch gezien. Geheim wapen werd ingezet, het internet. Computer in de winkel, website online en alles op Marktplaats.
Voorbereid op de aangekondigde economische crisis gaf ik eind 2008 al mijn geld uit (en nog net iets meer). Alles inzetten en niet bang zijn om op je bek te gaan. Daarmee groeide Vivre door, zelfs de komende jaren. Ondanks de economie gingen we als een speer! Gestopt met het maken van steigerhoutmeubels, wat mijn lijf ook niet erg vond overigens… Wel bleven we meubels maken, industriële tafels, groter, zwaarder, stoerder, one of a kind stukken! Geen massa meer! Iedere tafel uniek, en dat sloeg aan! Oude houten planken als bladen met daaronder oude poten van machineonderstellen. Ik leerde lassen -haha, ook door schade en schande! En die fabriekslampen…zonder overdrijven zijn er in zo’n tien jaar tijd zeker 10.000 door onze winkel gegaan. Mooie tijden, mooie trend ook!
De horeca pikte deze trend ook op evenals bijvoorbeeld kledingwinkels…gekkenhuis! Crisis? Niet bij Vivre! Voor onszelf ook leuk om weer volledig andere handel te kunnen verkopen en het inkopen ging ook anders. Inventarissen uit oude fabrieken, ziekenhuizen en scholen kwamen langs.
Op een dinsdagavond een zolder leegmaken van een middelbare school in Veghel, waar zo’n 40 Friso Kramer tekentafel stonden, slechts voor 10 euro per stuk. Dat waren de leuke klappers! Vivre leefde als nooit te voren, ik voelde mij als een vis in het water. Een droom kwam uit!
2010 tot 2012
Volle kracht vooruit! Dat is wel zo’n beetje Vivre’s motto tot op de dag van vandaag.
Blik op vooruit en onze eigen koers varen, met hart en ziel onze winkel runnen op onze eigen wijze. Daar hou ik van en heb ik met Vivre altijd kunnen doen! Tijdens deze 2 jaar begonnen we ook nog eens via internet te verkopen, langzaam maar zeker steeds meer. Van het inrichten van vakantiehuizen op een park in Frankrijk, tot een restaurant op Broadway. Vanuit alle hoeken van de wereld konden we opeens klanten verwachten! Ook wel heel bijzonder om mee te maken.
Wat eerst alleen maar een winkeltje in Nijmegen was, was ineens een landelijk en ver daarbuiten bekend aan het worden bedrijf. We kwamen er in de Lange Hezelstraat achter dat 80% van onze klanten ons via internet had gevonden en slechts 20% toevallig de winkel bezocht. Toen bedachten we…waarom in de stad blijven als het merendeel van onze klanten ons toch gericht bezoekt? Idee geboren en ik ging zoeken naar een pand buiten de stad. Dat kostte een jaar…ik wilde groter, een fabriek of zo: industrieel! Waar we verder konden groeien… En opeens gevonden! Pand te huur in Nijmegen-Noord (voorheen Ressen). 1500m2 oud pakhuis uit 1942, een voormalige opslag van de Elster Fruitveiling. Toen ik het pand zag in de advertentie op Marktplaats, wist ik het, dit wordt de volgende stap!
2012 tot 2014
2012! Een van de meest roerige jaren in de Vivre-geschiedenis! Verhuizen! De stad uit! Vanaf februari huurden we het nieuwe pand aan de Stationsweg 19 Nijmegen-Noord. De winkel aan de Lange Hezelstraat en de opslag/werkplaats te Beuningen, alles moest verhuisd worden naar de nieuwe locatie. Een operatie die ongeveer 2 maanden in beslag zou gaan nemen. Maar wat kregen we er veel voor terug…vooral ruimte! Ruim 1500m2 hadden we! 2 winkelruimtes van ongeveer 240m2 moesten we omtoveren, een hele uitdaging maar rond juni 2012 was het zover. 120k in de min bij de bank, want ja, het pand moest wel gevuld worden natuurlijk! Maar goed, we hadden de wind in de zeilen en bruisten van de energie! Alles onder 1 dak, geen heen en weer meer naar het centrum, een verademing! Grotere partijen spullen konden we aan en opeens kregen we ook export-klanten, vooral uit de Aziatische landen. Natuurlijk ook hier weer de nodige “kinderziektes” in doorlopen. Dingen zoals export-verklaringen en verlegde BTW…wisten wij veel, haha! Afijn, door schade en schande kregen we de zaken weer op orde. Learning by doing! Voor het eerst een zeecontainer voor de deur om te vullen voor een Koreaanse klant, het was allemaal net echt! Het waren de jaren van de grote industriële trend, in binnen- en buitenland vulde men de huizen met werkbanken, industriële lampen en ijzeren kasten. Niet aan te slepen! Doordeweeks in de winkel, en de meeste weekenden naar België en Frankrijk. De markt in Waterloo was mijn favoriet! Nog steeds mag je mij iedere nacht rond 02:00 uur wakker maken voor een goeie rommelmarkt -haha.
2014 tot 2016
En verder ging het Vivre verhaal! Inmiddels gewend aan het nieuwe pand was het tijd geworden om eens wat puntjes op de i te gaan zetten. We groeien onszelf haast voorbij en ik had mijzelf zowel geestelijk als lichamelijk behoorlijk overbelast. Mijn lijf begon steeds meer aan te geven dat ik er iets te veel van verlangd had, dus moest ik er naar gaan luisteren. In de werkplaats kwamen Bert en Wouter erbij en in de winkel deed Erik zijn intrede. De Vivre familie groeide!
Er kwam weer meer plezier en tijd voor ontspanning. Ooit van mijn hobby mijn werk gemaakt en nu weer van mijn werk mijn hobby aan het maken. Niet alles zelf meer willen doen, ook een motto uit die tijd. Waar we eerst alles zelf bezorgden werd steeds vaker de hulp ingeroepen van transportbedrijven en koeriers.
Vivre kwam op adem… alles op zijn plek en hele fijne mensen om mee te werken. Nog steeds druk maar op een hele leuke manier. Af en toe een container vullen, heerlijk! Met een man of 5 een uurtje of 6 keihard bikkelen en lachen!
Verder steeds meer comfort op de werkplek, ik had zelfs tijd om af en toe te gaan hardlopen (onder werktijd haha). Zoals het meestal gaat is een comfortabele periode een voorbode voor weer een nieuwe uitdagende periode. Nou, die kwam er..!
2016 tot 2018
En ja hoor…daar was de “nieuwe” uitdaging! Het achterste deel van het Vivre pand kwam te huur, nog eens circa 1000 meter meer tot onze beschikking. Eerlijk gezegd zag ikzelf die stap niet zo zitten. Nog groter en weer flink investeren, juist nu ik het zo comfortabel had -haha. Maar inmiddels had zoon Tom zich bij het team gevoegd en hij wist mij te overtuigen het toch te gaan doen! Pap, zo’n kans krijg je misschien nooit meer…en zo was het ook!
Het hele pand voortaan voor onszelf! De tussenmuur werd in een paar uur doorgebroken (door Wouter met een voorhamer). Jaja, we schuwen het handwerk niet bij Vivre -haha. En daar gingen we weer…alle centjes van de bank en hupsakee de handel in. Omdat we meer ruimte hadden konden we nog groter en breder inkopen.
Als eerste werd een complete schoolinventaris opgekocht, ontworpen door Piet Hein Eek. Welke we spoedig bijna in zijn geheel doorverkochten aan een Koreaanse projectinrichter, daarmee verdienden we in één klap voor een jaar de huur terug!
We bouwden en verbouwden, Cas kwam het Team versterken en Bert ging voor zichzelf beginnen (Bert & Co). Altijd mooi om medewerkers uit te zien vliegen en hun hart te zien volgen.
Eind 2018 kwam de rust weer terug. Alles weer op zijn plek en het hele proces van inkopen, restaureren, verkopen en bezorgen was mooi gestroomlijnd.
Tijd voor ontspanning! Of niet..?
2018 tot 2020
“De Broekriem”. Trends komen en gaan en we merkten dat het “industriële” minder populair begon te worden. Wat nu? Welke kant gaan we op? Goed de ogen open houden, vooral ook in het buitenland! Gevoelsmatig kwam er een grotere vraag naar antiek. Echte meubelen, door vaklieden gemaakt, vaak met prachtige vormen en details. Dus kalm aan dingen uitproberen. Art Deco en Art Nouveau, twee van mijn favoriete stijlen, maar ook vintage, jaren ’50 ’60 en ’70.
Alles op de rit en ik ging zowaar eens een maandje op vakantie…Sri Lanka! Ergens in mijn achterhoofd doolde wel al een tijdje de gedachten dat ik de laatste jaren wel erg weinig van onze vrienden uit Apeldoorn had gehoord… Nou, dat nieuws bleef niet lang uit!
Heerlijk aan een kopje Srilankaanse thee, gezeten op een balkonnetje had ik even contact met het thuisfront en zag ik dat er bij Vivre opnames waren voor het Discovery Channel TV programma Salvage Hunters. Te gek, ik op vakantie en Erik en Tom in de opnames met Drew Pritchard. Wauw, wat een mooie reclame! Op datzelfde balkonnetje checkte ik ook nog even een mailtje van de accountant… Ahum, lees ik dat nu goed, of stijgt die thee nu een beetje naar mijn hoofd? Pijnlijk bericht, namelijk dat er een naverrekening zat aan te komen in 2019 van (gaat u even zitten) €180.000,- . Later nog eens verhoogd met €20.000,- waardoor we op het mooie ronde bedrag van €200.000,- uitkwamen… Heel even dacht ik onder te duiken en op Sri Lanka een klein strandtentje te beginnen -haha. Ach het werd een van de uitdagingen, wel een van de grootste ooit! Binnen 10 maanden moest het bij onze vrienden op de rekening staan. Dus de hand allereerst maar eens op de knip en full focus op de verkoop. Handel hadden we gelukkig genoeg in huis en met enige creativiteit trokken we alles uit de kast. En het lukte! En we groeiden als team, iedereen liep nog een stap harder (dan we al deden). En wonder boven wonder tikten we onze achterstand binnen de termijn af. Achteraf mooi om mee te maken en inmiddels helemaal bij qua boekhouding (aangiftes, voorschotten etc).
Learning by doing…story of my life -haha!
Ebert Roest
